خــــــداوند به حضرت داوود (ع) وحی فرمود:
ای داوود! به مردم روی زمین از قول مــن بگو:
هر کس مــــرا دوست بدارد، دوست مـــــن است
و مـــــن همنشین کسی هستم که با مـــــن همنشینی کند
و مونس کسی هستم که با مـــــن هم صحبت شود
کسی را بر می گزینم که مـــرا اختیار کند
مطیع کسی هستم که از مـــــن اطاعت کند
هر بنده ای که مــــرا دوست بدارد و مـــن از قلب او این محبّت را ببینم،
چنان او را دوست می دارم که کسی بر وی سبقت نگرفته باشد
و هر کس حقیقتا مرا طلب کند، مرا می یابد
و هر کس غیر از من را طلب کند هرگز مــــرا نمی یابد
پس ای مردم روی زمین!
غرور های خود را از خود دور کنید
و به سوی کرامت و مصاحبت مــن بیایید.
با مــن مجالست و اُنس بگیرید،
تا مــن هم با شما مأنوس شوم
و به محبّت شما پیشدستی کنم.

پیمانی که در طوفان با خدا می بندی

در آرامش فراموش نکن!